Ο Τζέρεμυ Ρίφκιν, οικονομολόγος και πατέρας της «Τρίτης Βιομηχανικής Επανάστασης», για την νέα ιταλική κυβέρνηση

Περισσότερη εξουσία στον πολίτη και στις τοπικές κοινότητες

Παρεμβαίνοντας στο πρόσφατο Οικονομικό Φόρουμ των Βρυξελλών 2018, της 5^ης Ιουνίου, ο γνωστός οικονομολόγος δήλωσε τα παρακάτω:

Η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας έχει μία μοναδική ευκαιρία. Όχι μόνο γιατί σχηματίζει μία νέα εκτελεστική εξουσία, αλλά γιατί έχει την ευκαιρία να συντάξει ένα μακροχρόνιο πλάνο πραγματικής μεταστροφής της οικονομίας των τοπικών κοινοτήτων, με απόδοση μεγαλύτερων εξουσιών σε αυτές, έτσι ώστε η Ιταλία που διαθέτει μία καταπληκτική «κατά κεφαλή» δημιουργικότητα να μετεξελιχθεί σε φάρο της μετατόπισης όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μία νέα φάση του περίφημου «ευρωπαϊκού ονείρου» στο όνομα της αρχής επικουρικότητας που αναφέρεται μεν, συχνά-πυκνά, στις συμφωνίες και στις συμβάσεις αλλά εφαρμόζεται ελάχιστα.

Είναι η καταλληλότερη στιγμή να κοντοσταθεί η Ιταλία, να πάρει μια βαθιά ανάσα και να αναλογιστεί γύρω από την ταυτότητα της. Πέρασα περισσότερα από 30 χρόνια εκεί και βρέθηκα σχεδόν σε όλες τις τοπικές της κοινότητες. Η «κατά κεφαλή» δημιουργικότητα των Ιταλών είναι εκθαμβωτική καθόσον στηρίζεται σε μία τεράστιο μωσαϊκό όσμωσης διαφορετικών πολιτισμικών διαστάσεων και δεδομένων που αποτελούν ένα πραγματικό πλούτο και τον πραγματικό της πλούτο. Σήμερα, κάθε περιφέρεια θα πρέπει να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο την πολιτισμική της κληρονομιά αναδεικνύοντας τη χώρα σε φάρο της επόμενης φάσης του «ευρωπαϊκού ονείρου». Μην ξεχνάμε ότι ήταν οι ιταλοί με τον Αλτιέρο Σπινέλλι που έφεραν την Ευρώπη στο πεδίο του «ευρωπαϊκού ονείρου». Τώρα γίνεται μία νέα αρχή και δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας που θα πει όχι στην Ευρώπη. Αντίθετα, οι περιστάσεις απαιτούν προβληματισμό από όλους γύρω από τους απαραίτητους μετασχηματισμούς ώστε να καταστήσουμε την Ευρώπη πιο αλληλέγγυα και πιο ισχυρή, πολύ πιο επιδεκτική των αιτημάτων και των συμφερόντων των τοπικών της κοινοτήτων.

Οι εκλογές ανέδειξαν την απόφαση των πολιτών να μετρήσουν περισσότερο. Και αυτή η στιγμή αποτελεί μια ευκαιρία για τα κόμματα της νέας κυβέρνησης να δημιουργήσουν την μεγάλη διαφορά. Διαφορά που συνίσταται στην δημιουργία μιας οικονομικής «road map» στην κατεύθυνση της πραγμάτωσης της «Τρίτης Βιομηχανικής Επανάστασης» και, στην συνέχεια, της αμέσως επόμενης φάσης που επιζητούν στην Ευρώπη όπως και σε όλο τον κόσμο: περισσότερη εξουσία στον πολίτη, μεγαλύτερη διάχυση της εξουσίας, έτσι ώστε καθένας μας να έχει ουσιαστικά δικαιώματα ελέγχου του οικονομικού μας πεπρωμένου.

Υπάρχει μια αρχή στη Συνθήκη της Ρώμης, η αρχή της επικουρικότητας, σύμφωνα με την οποία η εξουσία πηγάζει από τις τοπικές κοινότητες, εκεί που ο πολίτης ζει και χτίζει την καθημερινότητα του. Η εξουσία οφείλει να είναι οριζόντια και διαγώνια και όχι κάθετη. Υπάρχει δε η νόμιμη διαπίστωση ότι η διακυβέρνηση του κόσμου μετατοπίζεται ταχύτατα στην σφαίρα των ελίτ, την ίδια στιγμή που στην Ιταλία, όπως και σε όλο τον κόσμο, η κοινωνία παλεύει για να κατακτήσει περισσότερο έλεγχο στην οικονομία της και στην ζωή των πολιτών της. Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει ένας ιταλός που θα πει «θέλω να βγω από την Ευρώπη». Πιστεύω όμως ότι, μετά από 50 χρόνια Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι απόλυτα νόμιμο να κατατεθούν προτάσεις στην κατεύθυνση του συντονισμού όλων των επιπέδων της διακυβέρνησης με τις ανάγκες και την καθημερινότητα 500 εκατομμυρίων πολιτών που ζουν στις τοπικές της πραγματικότητες.

Πιστεύω ακράδαντα στην αρχή της επικουρικότητας που συνιστά την επανάσταση που δεν έγινε. Η αρχή της αλληλεγγύης αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι όλων των συμφωνιών και όλων των Συνθηκών παρότι υποψιάζομαι ότι πάμπολλοι στην Ευρώπη δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει. Σύμφωνα με τις Συνθήκες, η εξουσία πηγάζει από τις περιφέρειες και τις τοπικές κοινότητες. Το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας και να προχωρήσουμε στην διάρθρωση ενός σοβαρού σχεδίου για την «Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση» στην Ιταλία και στην Ευρώπη. Αυτό θα πρέπει να αποτελέσει την βασική αρχή και τον κύριο στόχο της διακυβέρνησης της Ευρώπης, περισσότερο στην πράξη παρά στην θεωρία. Αυτή τη στιγμή ο ευρωπαίος πολίτης που ψηφίζει απαιτεί μεγαλύτερα δικαιώματα λήψης απόφασης γύρω από τις τύχες της οικονομίας της τοπικής του κοινότητας. Κάθε δε τοπική κοινότητα είναι σε θέση να διασυνδεθεί με τις περιφέρειες όλου του κόσμου, χάριν των νέων τεχνολογιών, σε αναζήτηση νέων οικονομικών ευκαιριών. Πραγματική παγκοσμιοποίηση, άλλου τύπου, στην πράξη.

Αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι ένα όραμα διακυβέρνησης στα μέτρα μιας διάχυτης, διαφανούς, ψηφιακής πλατφόρμας, πραγματικής προσέγγισης στην αρχή της επικουρικότητας. Όραμα που δεν αρνείται μεν την ύπαρξη των κρατών-εθνών ή και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά σημαίνει ότι όλες οι εξουσίες λήψης αποφάσεων εκκινούν από τις τοπικές κοινότητες, από τους τόπους που ζει και εργάζεται ο πολίτης που πληρώνει και ψηφίζει.

Πράσινοι Γρύλοι