Ιερακοθηρία *

Την εποχή της πολυσυζητημένης αντιμετώπισης του οικολογικού ζητήματος και της επακόλουθης αναζήτησης ενός άλλου πολιτιστικού παραδείγματος, ως αναγκαίων συνθηκών για την επανόρθωση των διαρρηγμένων οικοσυστημικών ισορροπιών που απαιτεί η προστασία του πλανήτη, παρωχημένες πολιτικές επαναφέρουν στο προσκήνιο πρακτικές άλλων εποχών, που αναπτύσσονται στο περιθώριο ενός επικίνδυνου, εκλεκτικού και βλαπτικού ανθρωποκεντρισμού

Μολονότι προωθείται από ορισμένους κύκλους ώστε να μετεξελιχθεί από πρακτική περιθωρίου σε διαδεδομένη μόδα, η ιερακοθηρία - κυνήγι με γεράκι ή άλλα αρπακτικά και σε συνδυασμό με την χρήση κυνηγετικών σκύλων - χαρακτηρίζεται επιστημονικά ως παρωχημένη και αντι-εκπαιδευτική πρακτική. Πέρα από το κυνήγι με χρήση αρπακτικών, η πρακτική αυτή συμπεριλαμβάνει την εκτροφή τους σε αιχμαλωσία ενώ «κοσμεί» τον αντι-οικολογικό της κύκλο με επιδείξεις ή και παραστάσεις των αιχμάλωτων ζώων, οι οποίες παρουσιάζονται και ως «εκπαιδευτικές» ή και «διδακτικές».

Η ιερακοθηρία αποτελεί αφύσικη όσο και βλαπτική πρακτική τόσο και για τα ίδια τα χρησιμοποιούμενα αρπακτικά όσο και για τη φύση.

- Τα αρπακτικά που χρησιμοποιούνται εκτρέφονται από μικρά για αυτό τον σκοπό και o πληθυσμός τους ανανεώνεται πολύ συχνά με αρπαγή νεοσσών από την άγρια φύση, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις για τους πληθυσμούς τους.

- Tο αρπακτικό δεν γνωρίζει φυσικά τους νόμους και, έτσι, μπορεί να θηρεύσει ακόμα και προστατευόμενα είδη με σοβαρές επιπτώσεις στην βιοποικιλότητα και στο οικοσύστημα.

- Η αφύσικη παρουσία αρπακτικών, σε αριθμούς και συμπεριφορές που δεν έχουν σχέση με την ισορροπία του οικοσυστήματος και, κατά κανόνα, σε συνδυασμό με την χρήση κυνηγετικού σκύλου προκαλεί μεγάλη αναστάτωση και όχληση στους πληθυσμούς αγρίων ειδών.

- Δίπλα στη «νόμιμη» εκτροφή των αρπακτικών, ευνοείται η ανάπτυξη μιας «μαύρης αγοράς» που τροφοδοτείται από τη λαθροθηρία και την αρπαγή και παράνομη διακίνηση σπάνιων ειδών.

Από την σκοπιά του δήθεν «εκπαιδευτικού» ή και «διδακτικού» χαρακτήρα των επιδείξεων ή και παραστάσεων με χρήση αρπακτικών, τα λόγια εξαντλούνται μπροστά στην ογκώδη επιστημονική τεκμηρίωση και στη σοφή προνοητικότητα του νόμου. Οι παραστάσεις, οι επιδείξεις και η χρήση ζώων που έχουν αιχμαλωτιστεί και «υποταχθεί», ώστε να αποκτήσουν τεχνηέντως μια άλλη, αλλοιωμένη, συμπεριφορά ως προς την φυσική τους, αποτελούν απεχθείς αντι-ηθολογικές πρακτικές που έχουν καταδικαστεί σε πολλαπλά θεσμικά επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου και του ΟΗΕ. Η αιχμαλωσία συνιστά μορφή βίας και παραβίασης της φυσικής και διανοητικής ακεραιότητας των ζώων και οι παραστάσεις με τη χρήση τους σκανδαλώδεις μορφές διαστροφής. Αποτελούν όχημα διαπαιδαγώγησης στον μη σεβασμό στα έμβια, οδηγούν στην μη συνειδητοποίηση των μηνυμάτων βάσανου και εμποδίζουν την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης καθόσον προκαλούν μία ανάρμοστη, χαρωπή και διασκεδαστική αντίδραση στο βάσανο, στη τιμωρία, στο πόνο και στην αδικία. Τίποτα απ’ ότι επιδεικνύεται σε αυτά τα ζώα δεν έχει το οτιδήποτε από την πραγματική τους φύση. Η φύση των ζώων μπορεί να εκτιμηθεί μόνο μέσω ντοκιμαντέρ γυρισμένων στο φυσικό τους περιβάλλον ή και μέσω της επιτόπιας παρατήρησης στο πλαίσιο της εκτέλεσης των λειτουργιών τους για επιβίωση.

Κάθε αναφορά στα γνωστά, περί ιστορικότητας, παράδοσης, ή και περί «παγκόσμιας κληρονομιάς» σχετικά με την δήθεν αξία της ιερακοθηρίας και του κόσμου της, δεν έχει σήμερα κανένα απολύτως νόημα. Η σχέση ανθρώπου και περιβάλλοντος προβάλλεται πλέον στην σφαίρα της επείγουσας αντιμετώπισης του οικολογικού ζητήματος, της οικολογικής μετάβασης και της αλλαγής πολιτισμικού παραδείγματος, ως αναγκαίες συνθήκες επανόρθωσης των διαρρηγμένων οικοσυστημικών ισορροπιών και, κατά συνέπεια, της επιβίωσης του πλανήτη. Από αυτή την άποψη, η διατήρηση και η προστασία της βιοποικιλότητας και, επακόλουθα, η προστασία των δικαιωμάτων των ζώων, αποκτούν μία άλλη, θεμελιώδη, σημασία που βλέπει την ιερακοθηρία - και τα περί αυτής - μόνο ως «παγκόσμια κληρονομιά» μουσειακής αξίας.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤOY ΔΕΛΦΙΝΙOY – BEHIND THE DOLPHIN’S SMILE

«Πίσω από το χαμόγελο των δελφινιών υπάρχει πείνα και απελπισία… Οι παραστάσεις δελφινιών αποτελούν σκανδαλώδεις μορφές διαστροφής… Η αιχμαλωσία αποτελεί μορφή βίας και παραβίασης της φυσικής και διανοητικής ακεραιότητας…».

Συνέντευξη με τον Ric O’Barry

Dolphin Project
https://www.dolphinproject.com
#DolphinProject#OpSeaWorld#CetaceanRights

Από το Ελσίνκι στην Ιταλική Βουλή και στο νόμο Ρουαγιάλ : 10 χρόνια μεταστροφής στο θέμα της αιχμαλωσίας των κητωδών

Από την Συνδιάσκεψη του Ελσίνκι του 2010 και την πρόταση νόμου της Ιταλικής Βουλής το 2013, έως και τα νομοθετικά μέτρα της Γαλλίας το 2017, η τελευταία 10ετία σημειώνει σταθερά την συνολική μεταστροφή της παγκόσμιας κοινότητας στο πεδίο των δικαιωμάτων των κητωδών και της ανάγκης οριστικής απαγόρευσης της αιχμαλωσίας τους. Σε αυτό το περιβάλλον η χώρα μας παραμένει, ξέμακρη, να επιμένει σε απεχθείς - αντιεπιστημονικές και αντι-ηθολογικές - πρακτικές άλλων εποχών, με την λιγότερο ή περισσότερο κρυφή στήριξη ενός ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού διαλογής. Αυτού που εργάζεται αδιάλειπτα για να την οδηγήσει στα όρια ενός θλιβερού πολιτιστικού περιθωρίου.

1.

Γύρω στα τέλη του Μαΐου 2010, η Αμερικανική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης οργανώνει μια μεγαλειώδη Συνδιάσκεψη στο Ελσίνκι με θέμα τα Δικαιώματα των Κητωδών, με την αιγίδα του τοπικού Πανεπιστημίου. Με το πέρας της Συνδιάσκεψης, οι συμμετέχοντες  - φιλόσοφοι, περιβαλλοντιστές και μπιχεβιοριστές - συνυπογράφουν την «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Κητωδών» και την θέτουν στον δημόσιο διάλογο για υποστήριξη.

Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Κητωδών

Ελσίνκι, 22 Μαΐου 2010

- Βάσει της αρχής της ίσης μεταχείρισης όλων των προσώπων.

- Αναγνωρίζοντας ότι η επιστημονική έρευνα μας προσφέρει πλέον τις γνώσεις γύρω από την πολυπλοκότητα της σκέψης, των κοινωνιών και του πολιτισμού των κητωδών.

- Λαμβάνοντας υπόψη ότι η προοδευτική εμβάθυνση του διεθνούς δικαίου καταδεικνύει σήμερα το δικαίωμα στη ζωή των κητωδών.