Από την Συνδιάσκεψη
του Ελσίνκι του 2010 και την πρόταση νόμου της Ιταλικής Βουλής
το 2013, έως και τα νομοθετικά μέτρα της Γαλλίας το 2017, η
τελευταία 10ετία σημειώνει σταθερά την συνολική μεταστροφή της
παγκόσμιας κοινότητας στο πεδίο των δικαιωμάτων των κητωδών και
της ανάγκης οριστικής απαγόρευσης της αιχμαλωσίας τους. Σε αυτό
το περιβάλλον η χώρα μας παραμένει, ξέμακρη, να επιμένει σε απεχθείς - αντιεπιστημονικές
και αντι-ηθολογικές - πρακτικές άλλων εποχών, με την λιγότερο ή περισσότερο
κρυφή στήριξη ενός ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού διαλογής. Αυτού που εργάζεται αδιάλειπτα για να την οδηγήσει στα όρια ενός θλιβερού πολιτιστικού περιθωρίου.
1.
Γύρω στα τέλη του Μαΐου 2010, η Αμερικανική
Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης οργανώνει μια μεγαλειώδη Συνδιάσκεψη
στο Ελσίνκι με θέμα τα Δικαιώματα των Κητωδών, με την αιγίδα του
τοπικού Πανεπιστημίου. Με το πέρας της Συνδιάσκεψης, οι
συμμετέχοντες - φιλόσοφοι,
περιβαλλοντιστές και μπιχεβιοριστές - συνυπογράφουν την «Διακήρυξη των
Δικαιωμάτων των Κητωδών» και την θέτουν στον δημόσιο διάλογο για
υποστήριξη.
Διακήρυξη των Δικαιωμάτων
των Κητωδών
Ελσίνκι, 22 Μαΐου 2010
- Βάσει της αρχής της ίσης μεταχείρισης
όλων των προσώπων.
- Αναγνωρίζοντας
ότι η επιστημονική έρευνα μας προσφέρει πλέον τις γνώσεις γύρω από την
πολυπλοκότητα της σκέψης, των κοινωνιών και του πολιτισμού των κητωδών.
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι η προοδευτική
εμβάθυνση του διεθνούς δικαίου καταδεικνύει σήμερα το δικαίωμα στη ζωή των
κητωδών.
