Πετρέλαιο, δικαιώματα εκμετάλλευσης, πολιτική και φτώχεια

 

Μπαζιλικάτα : Απεριόριστος ο πλούτος για πολιτικούς και πολυεθνικές

Η εξόρυξη πετρελαίου στην Μπαζιλικάτα στάθηκε κυριολεκτικά «μάνα εξ’ουρανού». Αλλά όχι για όλους… Ολοι γνωρίζουμε ότι τα τεράστια οφέλη από το πετρέλαιο, πλούτος και νομισματική ρευστότητα, αφορούν 4 ή 5 άτομα ανά χώρα. Οφέλη για 4 ή 5 άτομα ανά χώρα που αντιστοιχούν σε αρρώστια, καρκίνους, ρύπανση, φτώχεια, διαφθορά, ανεργία, υποτίμηση περιουσιακών στοιχείων, απώλεια παραγωγικότητας, μετανάστευση και οργή για τους υπόλοιπους. Αυτή είναι η πραγματικότητα και οι πολιτικοί που την αρνούνται είναι οι συνένοχοι και οι διεφθαρμένοι αυτού του συστήματος που δημιουργήθηκε από τις πολυεθνικές του πετρελαίου με αποκλειστικό σκοπό την κερδοσκοπία.

Το πετρέλαιο δεν έφερε δουλειές. Μηχανικοί, διευθυντικά στελέχη και ειδικοί των εταιρειών εξόρυξης ήταν ήδη προσωπικό τους. Χρησιμοποιήθηκε μόνο λίγο απλό εργατικό προσωπικό, όλο καθορισμένο με ρουσφέτι από τους δήμαρχους της περιοχής των εξορύξεων, το οποίο έμεινε γρήγορα χωρίς δουλειά μόλις τελείωσαν τα έργα της προετοιμασίας των εξορύξεων.

Τα δικαιώματα εκμετάλλευσης είναι τα χαμηλότερα στο κόσμο: το 7% μισού διεσεκατομμυρίου τον χρόνο. Το κόλπο είναι στις συμβάσεις: για όλο το διάστημα που η παραγωγή θα είναι μικρότερη των 100 χιλιάδων βαρελιών την ημέρα, το ΕΝΙ – Εθνικός Οργανισμός Υδρογονανθράκων - δεν θα πληρώνει περισσότερο από το 7%. Ολοι οι κάτοικοι των ενδιαφερόμενων περιοχών αναρωτιούνται: Πόσο είναι το κέρδος αυτών των ανθρώπων; Που πάνε αυτά τα χρήματα; Δεν είναι πάντως αυτοί στους οποίους έμειναν και μένουν μόνο η δυσωδία και οι υποτιμημένες περιουσίες δίχως να υπολογίζονται αυτά που έχουν ήδη χαθεί: το μεγαλείο του χώρου τους, ο πλούτος της φύσης τους και η κερδοφορία των γεωργικών τους δραστηριοτήτων.

Περίμεναν εργασία και ανάπτυξη, πλούτο και «μέλλον» αλλά η ανάπτυξη πήγε στις πολυεθνικές και στους ντόπιους πολιτικούς, η εργασία στο προσωπικό των μεγα-εταιρειών, ο πλούτος σε όλους τους διεφθαρμένους που «φάγανε» και «τρώνε» ακόμη και το «μέλλον» σε όλους εκείνους που ακόμη και σήμερα κρύβουν τι έγινε και υπερασπίζονται μια από τις μεγαλύτερες συμφορές της Μπαζιλικάτα. Το πετρέλαιο φέρνει μόνο καταστροφή, ελάχιστους εκατομμυριούχους και για τους λοιπούς φτώχεια και μετανάστευση.

Να μην ξεχνάμε έπειτα όλα τα ατυχήματα των βυτίων στις διαδρομές από τα φρεάτια της εξόρυξης έως τα διυλιστήρια. Μιλάμε για δεκάδες περιστατικών σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κατοίκων. Από την άλλη μεριά, οι πολλές «μικρές» περιβαλλοντικές καταστροφές, με σοβαρές όμως επιπτώσεις, κρύβονται επιμελώς: τo ENI τις αρνείται συστηματικά, προσπαθεί να καλύψει τις επιπτώσεις τους κρυφά και δίχως καμία παράμετρο ασφάλειας, η αστυνομία δεν παρεμβαίνει στον τόπο του περιστατικού και κανένας πολιτικός ή άλλο θεσμικό όργανο δεν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Με λίγα λόγια μία κατάσταση πραγματικής μαφίας.

Παρόμοια, δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε το γεγονός ότι η διαδικασία εξόρυξης παραβιάζει πάμπολλες νόρμες. Και επί αυτού, είναι οι δήμαρχοι που σιωπούν, είναι οι δήμαρχοι που αρνούνται τους ελέγχους, οι δήμαρχοι που αρνούνται την ανάδειξη της πραγματικότητας, οι δήμαρχοι που αρνούνται το μέλλον στους πολίτες τους. Το πετρέλαιο που εξορύσσεται στην Μπαζιλικάτα καλύπτει το 6% των εθνικών αναγκών αλλά η Ιταλία και όλη η Μπαζιλικάτα δεν έχουν κανένα, μα κανένα, όφελος.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αμείλικτο: είναι δυνατόν να έχουμε πολιτικούς, αστυνομία, δασοφυλακή, δήμαρχους και προέδρους, ματαιόδοξους, δειλούς, υποκριτές ή και διαφθαρμένους, δίχως το θάρρος της καταγγελίας, έτοιμοι να πουλήσουν τη γη μας και την ψυχή τους στο διάολο, έτοιμοι να αρνηθούν τα πάντα, έτοιμοι να κουκουλώσουν τα πάντα - όπως έκαναν με τα πλοία των δηλητηρίων - ή και να γεμίσουν τις τσέπες τους με το χρήμα της εξαγοράς και της διαφθοράς; Είναι απελπιστικό να διοικείσαι από αδίσταχτους δίχως αξιοπρέπεια. Είναι απελπιστικό να μην παρεμβαίνει η δικαιοσύνη, τα σώματα ασφάλειας και τα σώματα προστασίας του χώρου. Είναι απελπιστική η σκέψη ότι χιλιάδες συμπολίτες μας τρελαίνονται με την ιδέα ότι, κάθε ημέρα, καταληστεύονται οι φυσικοί τους πόροι και αρρωσταίνουν εισπνέοντας τις αναθυμιάσεις της υπόγειας κόλασης.

Από «Basilicata mia», Μαίος 2010

Επιμέλεια : Γ.Δημητρίου, Γ.Πασχαλίδης 
oikologoi.koin.lista