«Οικονομική Μετάβαση» στην Οικολογία

Η «Οικολογική Μετάβαση» στην Πραγματική Οικονομία είναι ουσιαστικά αδύνατη δίχως την «Οικονομική Μετάβαση» στην Οικολογία, με λίγα λόγια δίχως την οικονομική προσέγγιση της οικολογικής οπτικής.

Η οικονομική προσέγγιση της οικολογικής οπτικής αποδεικνύει ως ανυπόστατη την πεποίθηση ότι οι επιλογές οικολογικού χαρακτήρα είναι ακριβότερες από αυτές που θεμελιώνονται αποκλειστικά και μόνο στην αναζήτηση και στην μεγιστοποίηση του κέρδους, ανεξάρτητα από τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις. Παράλληλα, εξαϋλώνει και κάθε νόημα της «αρχέγονης» αντιπαλότητας μεταξύ δίκαιου εργασίας και δίκαιου περιβάλλοντος, στην οποία θεμελιώθηκαν και θεμελιώνονται οι περιβαλλοντοκτόνες απόψεις και πρακτικές πολιτικών, συνδικαλιστών, επιχειρηματιών και παραγωγών, με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Μέσω της οικονομικής προσέγγισης της οικολογικής οπτικής διασφαλίζονται αμφότερα - δίκαιο εργασίας και δίκαιο περιβάλλοντος -καθόσον οι επιλογές μεθόδων που μειώνουν δραστικά αναποτελεσματικότητα, σπατάλες και εκπομπές, συμβάλλουν τεκμηριωμένα στην αύξηση κέρδους, θέσεων εργασίας και προστασίας περιβάλλοντος.

Ευημερία και Ισότητα σε μια Βιώσιμη Ευρώπη

Από : https://www.businessnews.gr/article/127244/ekthesi-gia-tin-eyimeria-kai-isotita-se-mia-viosimi-eyropi

Με κεντρικό μήνυμα πως μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή για όλους τους πολίτες, παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η Έκθεση της Ανεξάρτητης Επιτροπής για την «Ευημερία και Ισότητα σε μια Βιώσιμη Ευρώπη» - Report of the Independent Commission on Sustainable Equality- ISCE - μια Πρωτοβουλία της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών.

Η Έκθεση για την «Ευημερία και την Ισότητα σε μια βιώσιμη Ευρώπη» προωθεί ένα νέο μακροπρόθεσμο όραμα για μια Ευρώπη βιώσιμη, δίκαιη και δημοκρατική, μέσω δέσμης 100 υλοποιήσιμων πολιτικών η οποία βασίζεται στη δέσμευση εφαρμογής των «Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης» του ΟΗΕ από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προτεινόμενες πολιτικές στοχεύουν στην ενδυνάμωση της συμμετοχής των πολιτών στη λήψη και υλοποίηση των αποφάσεων, στην αναμόρφωση της λειτουργίας των αγορών, στην προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης για όλους, στην διασφάλιση της οικολογικής και κοινωνικής προόδου και στη ριζική αλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης της Ευρώπης, ώστε να υπάρξουν προϋποθέσεις αλλαγής των πολιτικών που υιοθετούνται τόσο από τα κράτη –μέλη όσο και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Επιτροπή παρακινεί τις προοδευτικές δυνάμεις να ενωθούν σε αυτή την κατεύθυνση εν όψει της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου 2019-2024.

Η Ανεξάρτητη Επιτροπή για την «Ευημερία και Ισότητα σε μια Βιώσιμη Ευρώπη» συστάθηκε τον Απρίλιο 2018 προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις και στις αυξανόμενες ανισότητες στην Ευρώπη μέσω συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων.

Το 2016 σχεδόν το ένα τέταρτο του Ευρωπαϊκού πληθυσμού ζούσε στα όρια της φτώχειας, ή του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ το 5% των πιο πλουσίων Ευρωπαίων κατείχε το 40% του συνολικού ιδιωτικού πλούτου. Η κλιματική αλλαγή, οι εισοδηματικές ανισότητες και οι ανισότητες στην κατανομή της δύναμης, έχουν επιτείνει την περιβαλλοντική υποβάθμιση η οποία με τη σειρά της έχει διογκώσει τα κοινωνικά προβλήματα. Το μοντέλο ανάπτυξης που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα είναι μη βιώσιμο και οφείλουμε να το αλλάξουμε. Για να γίνει βιώσιμο χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές στις πολιτικές που εφαρμόζουμε, στους κανόνες που θεσπίζουμε και στο σύστημα διακυβέρνησης που έχουμε υιοθετήσει. Μόνο τότε μπορεί να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης, να μειωθούν οι αυξανόμενες ανισότητες, να αποκτήσουν φωνή οι πολλοί και η Ευρώπη να καταστεί βιώσιμη και δημοκρατική.

Η ταπεινωμένη οικονομία ως γραμματική της πολιτικής

Από : Eloi Laurent, «Οικονομικές μυθολογίες»*

«Το χρέος ως κριτήριο καταγγελίας της χρεωκοπίας ενός κράτους δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ποτέ στο πλαίσιο μιας επιχείρησης. Και αυτό διότι το κρατικό χρέος ενέχει σημαντικής κοινωνικής διάστασης και ανταποκρίνεται και σε παιδεία, σε υγεία και σε κατοικία… Αυτό είναι και ένα από τα πολλά παραδείγματα της ζημιάς των οικονομικών μυθολογιών που συμβάλλουν, εν κατακλείδι, στην υπονόμευση της δημοκρατίας.»

------------------------------------

Όπως σε κάθε μορφή μοιρολατρικής πίστης, η οικονομία έχει αναδειχθεί σήμερα ως η αποκλειστική καθοδηγητική και συντακτική ιδεολογία της πολιτικής, η οποία επιβάλλει στον πολίτη συμπεριφορικούς περιορισμούς βάσει των πολιτικών της αποφάσεων, υπό την απειλή «τρομερών τιμωριών» σε περίπτωση μη άκριτης συμμόρφωσης σε αυτές. Η οικονομία και οι οικονομικές επιστήμες αναδείχθηκαν, ουσιαστικά και πρακτικά, ως η σύγχρονη «γραμματική της πολιτικής».

Με τη χρήση της οικονομίας ως γραμματικής της δημόσιας επικοινωνίας, η πολιτική μπορεί να εκφράζεται και να λαμβάνει θέση επί παντός επιστητού αλλά πάντα με την προϋπόθεση της οικονομικής της επαλήθευσης, πλέκοντας έτσι «μυθολογία, συλλογική πεποίθηση και κοινό «πιστεύω» σε σύνολο συλλογικών παραστάσεων άξιων πίστης, τόσο ισχυρών όσο και αδιαμφισβήτητων», δίχως καμία κοινή ωφέλεια. Με την υποταγή της στο βασίλειο της οικονομικής μυθολογίας, η πολιτική ελπίζει να αποκτήσει την απαραίτητη νομιμοποίηση των πολιτικών της αποφάσεων εξαιτίας της συνεχώς αυξανόμενης δυσπιστίας που της προσδίδει η ολοσχερής ανικανότητα αντιμετώπισης των μη βιώσιμων επιπτώσεων της εφαρμογής τους.