Το
τέλος της τετραετίας και της παρούσας διακυβέρνησης βρίσκει οριστικά χαμένη
κάθε «ΕΛΠΙΔΑ» δημιουργίας μιας άλλης
κοινωνίας και μιας άλλης σχέσης της με
την οικονομία και το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, σε θέση να δημιουργήσει την πολυπόθητη αειφορία, με λίγα λόγια μια διάχυτη βιώσιμη ευημερία – μέσω της ισορροπίας
μεταξύ κοινωνίας, οικονομίας και περιβάλλοντος - μακρόχρονης οπτικής.
 |
| του Γιώργου Δημητρίου Dr. Αρχιτέκτονα Μέλους της Ομάδας Οικολογικού Ακτιβισμού «Πράσινοι Γρύλοι» * |
Βασική αιτία η διαχρονική βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης – ή η καταστροφική έλλειψη αντιστοιχίας μεταξύ των κοινωνικών και περιβαλλοντικών δυναμικών του χώρου και της θεσμικής τους εκπροσώπησης - που οδήγησε πρώτα στο σημερινό εκμηδενισμό κάθε οράματος και έπειτα στην υποκατάσταση της απαραίτητης αειφόρου ανασυγκρότησης της πτωχυμένης πλέον χώρας με μια «τυφλή»,
φτηνή και καταστροφική, εκποίηση του
φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για τις μελλοντικές γενιές. Από τον
προγραμματισμό των εξορύξεων υδρογονανθράκων
σε όλη τη χώρα και την αδειοδότηση γιγαντιαίων ξενοδοχειακών μονάδων σε δάση, αιγιαλούς και τοπία ιδιαίτερου κάλλους,
έως την άκριτη εγκατάσταση αιολικών
«όπου φυσάει ο άνεμος», τη παράταση της χρήσης επικίνδυνων ζιζανιοκτόνων και την βίαιη καταπάτηση των δικαιωμάτων των ζώων, στην προσπάθεια ενίσχυσης της εντατικής
ζωοτεχνίας, η εγχώρια πολιτική απέδειξε πλέον ξεκάθαρα την ολική της αποξένωση από
κάθε ιδέα αειφορίας, από την κοινωνία, τις ανάγκες της και τους
προβληματισμούς της και, εν τέλει, από την αναμφισβήτητη υποχρέωση να υπηρετεί το
αναφαίρετο δικαίωμα της κοινωνίας σε ένα αειφόρο μέλλον.
